یک رویکرد کلیدی جهت کنترل نویز، خرد کردن هر مسئله بصورت اجزاء بنیادین است. این امر شامل مفاهیم منبع – مسیر – و مفهوم دریافت کننده می باشد. هر مسئله کنترل نویز را می توان بصورت یک منبع جهت ایجاد نویز، یک مسیر منتشر کننده نویز، و یک دریافت کننده جهت شنیدن نویز دسته بندی نمود. گزینه های مختلفی جهت کاهش نویز در هر بخش در دسترس مان قرار دارند. مطلوب ترین و موثر ترین گزینه، کنترل و مدیریت نویز در منبع می باشد. انتخاب تجهیزات بی صدا تر می تواند بسیاری از مشکلات نویزی را پیش از وقوعشان از میان بردارد. گزینه های کنترلی در طی مسیر، به عنوان مناسب ترین گزینه بعدی شناخته می شوند و می توانند شامل صداگیرها، موانع، جاذب ها، و یا دیگر موارد باشند. آخرین راهکار، کنترل دریافت کننده بواسطه حفاظت شنیداری (عایق کاری) جهت مواجهه با صداهای بلند کاری خواهد بود.
منابع صدایی
هر جا که ممکن باشد؛ دستیابی به سطوح قدرت صدای مرجع از طرف تامین کنندگان ، امری مهم تلقی می گردد. سطوح قدرت صدا می بایست از عملکردی بررسی شده بر طبق یک استاندارد شناسایی شده و قابل اجرا جهت تجهیزات مربوطه نشات گیرد. فن ها عموما بر مبنای 320 AMCA 300 / سنجیده می شوند، واحدهای کنترل هوا بر طبق AHRI 260 ، و واحدهای ترمینال نیز بر مبنای ASHRAE 130 تحت بررسی قرار می گیرند. انجام بررسی بر طبق یک استاندارد شناسایی شده می تواند ضامن این باشد که نتایج می توانند میان تولید کنندگان مورد مقایسه و ارزیابی قرار گیرند. برآوردهای سطوح قدرت صدا صرفا می بایست به عنوان آخرین راهکار و در مکانی در نظر گرفته شوند که داده های تامین شده از طرف تولید کننده، در دسترس نباشند. منابع صدایی رایج در یک سیستم HVAC عبارتند از: فن ها، عوامل تولید نویز جریانی، بخشهای HAV ، و تجهیزات مکانیکی.
مسیر
زمانیکه منابع مشخص شدند، جایگاه مختص به دریافت کننده را می توان تعیین نمود. این موضوع می تواند سبب ایجاد مسیری گردد که توسط آن، نویز منتقل شده، شناسایی می گردد. مهم است بدانید که نویز عموما از طریق مسیرهای چندگانه هوایی و ساختاری منتقل می شود و از این رو، مسیرهای ممکن می بایست بصورت دقیق تحت شناسایی و ارزیابی قرار گیرند. بعلاوه، زمانیکه یک مسیر تحت نظر قرار گرفت، مسیر دیگر ممکن است غالب شده و هرگونه کنترل و نظارت دیگر بر مسیر اول را بی اثر سازد.
نمودار مسیرهای صدایی (راست) بیانگر مسیرهای انتقالی ممکن جهت صدا و لرزش ایجاد شده از طرف مرجع صدا بسوی دریافت کننده خواهد بود. در این مثال، منبع صدا یک نگهدارنده هوا است که حاوی یک فن و یک کمپرسور می باشد؛ دریافت کننده نیز یک اپراتور انسانی در اتاقی مجاور است.
صداگیرها، وسایلی موثر و اقتصادی در راستای منسجم سازی کنترل نویز بصورت یک سیستم ویژه جهت کاستن نویز از مسیرهای داکتی بحساب می آیند. انواع اصلی صداگیرها شامل جاذب یا پراکنده کننده، لایه ای، و انفعالی یا بدون پوشش، در بخشهای ذیل شرح داده می شوند.
دریافت کننده یا گیرنده
پس از شناسایی منبع و مسیر، ارزیابی دریافت کننده و تعیین سطوح صدایی که مواردی قابل قبول به منظور راه حل هایی موثر و اقتصادی در راستای کنترل نویز بشمار می روند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. محاسبه سطح فشار صدا در یک دریافت کننده، بخشی نهایی در حوزه مسیر مرجع-مفهوم دریافت کننده محسوب می گردد و به تلفیق مشارکتهایی حاصل از تمامی گونه های مسیر خواهد پرداخت. ملاحظه اصلی در راستای تعیین یک هدف یا طراحی ضابطه صدایی، کاربردی تعمدی از فضای موجود شناخته می شود. معتبرترین مرجع جهت ایجاد یک معیار طراحی در یک فضای داخلی اشباع، راهنمای کاربردی ASHRAE است. ضوابط صدای برونی نیز عموما توسط موارد داخلی و در عناوین مقادیر وزنی A مشخص می شوند که در یک شیوه مناسب ایجاد شده اند.
